Ստեփանը Մեղրու անտառների պահապանն ու հսկողն է արդեն 32 տարի։ Անգիր գիտի անտառամիջի ամեն անկյուն: Օրն սկսում է առավոտ ծեգին։ Աշխատավայրի փոխադրամիջոցով հասնում է իր պահաբաժինը։ Հետո արդեն ոտքով է կտրում անտառի ճամփան։ Շրջում է, հետեւում անտառի շարժին. ապօրինի ծառահատման, որսագողության դեպքեր, մարդկանց ու կենդանիների տեղաշարժ, ամեն ինչ պետք է արձանագրել:
Ասում է՝ իր աշխատելու տարիներին վայրի բնակիչներին դեմ առ դեմ չի հանդիպել։ «Զենք չունեմ, չեմ էլ սիրում: Անտառի կենդանիներից վախենալ պետք չէ, եթե իհարկե սոված գայլերի ոհմակի չես հանդիպել»,- ասում է երկարամյա անտառապահ Ստեփան Մարկոսյանը, որն այժմ «Արեւիք» ազգային պարկում տեսուչ է աշխատում: Նյութն ամբողջությամբ այստեղ:
Անտառապահը
