Սեպտեմբերի 25 –ին  Երևանում տեղի ունեցավ կիոկուշի կարատե-դո մրցաշար նվիրված ՀՀ Անկախության 25 ամյակին, որին մասնակցում էին հանրապետության տարբեր մարզերի շուրջ 330 սաներ:  Մեղրիի կարատեի դպրոցի  սաները մրցաշարից վերադարձան մեդալներով ու պատվոգրերով:

Սենսեյ Կարենը ասում է, որ  հաղթանակները  մի քանիսն են՝  դժվարությունները հաղթահարելու, հակառակորդ ճանաչելու,  սեփական թույլ և ուժեղ կողմերը զգալու հաղթանակներ:

-Կարևորը սաների ոգևորվածությունն էր, ինքնավաստահություն կար սեփական ուժերի հանդեպ: Երկրպագելու էին եկել սաների ծնողներն ու հարազատները, ոգևորում էին, մի ամբողջ տրիբունա գրավել էին:

Մրցաշարում միանգամից աչքի ընկան Գուրիկն ու Ալեքսը: Գուրիկն արդեն մարզվում է հավաքականում, Ալեքսը որակավորման քննություն հանձնելուց հետո կմիանա և մարզումները կշարունակի Երևանում՝ ֆեդերացիայի հավաքականի կազմում:

Սաներից Ալեքսի ու Գուրիկի հետ ենք զրուցում, ոգևորված են, պամում են ու կատակներ անում, Ալեքսը հիշում է, որ ընկերների մենամարտերին ակտիվ հետևում էին, գոռում էին ու ոգևորում:
_ Շունչներս պահած սպասում էինք  մեր մենամարտին, սպասողական դրություն էր, մրցման ամբողջ ընթացքում մտածում էի հաղթանակի, լավ ներկայանալու մասին: Գուրիկը միանգամից հիշում է՝

-Ալեքսի պապան իր հետ հավասար մենամարտում էր, ապրես տղաս, ոգևորում ու ուժ էր տալիս:
Գուրիկը հասցրել է  մտերմանալ հավաքականի անդամների հետ,  ճիշտ է ՝ Մեղրին քաշում է, կարոտում  է ընկերներին  ու բարեկամներին, բայց ինչպես ինքն է նշում իր ապագան այնտեղ է տեսնում: Մրցումների ընթացքում միայն հաղթանակի մասին էր մտածում.
-Վստահ գնում ենք հաղթելու ու հաղթում ենք,- ապա կատակում է.

-Ծնողներին ասում ենք՝ չհաղթենք, տուն չենք մտնելու:

Ամեն մրցում նոր փորձառություն է բերում երիտասարդ մարզիկներին և ապագայում կլինեն նորանոր հաղթնակներ: