Դուք վառեցիք կանթեղը մեր գիտակցության և անձնուրաց նվիրումով ցույց տվեցիք կյանքի ճամփան, շնորհավորում ենք տոնը ձեր ,ուսուցիչներ, և խոնարհաբար  ծնրադրում  ձեր առջև:

Լիճք,լիճքեցիներ… Պատիվ ունեմ հպարտանալու: Եվ արժե՞ արդյոք ասել, թե ինչու:  Շատերն ինձ կհասկանան, բայց և այնպես ,եկեք այսօր մենք բոլորս հպարտանանք մեր ուսուցիչներով,  մեր հայրերի ու պապերի ուսուցիչներով: Նրանք անջնջելի հիշողություն են դարձել քանի՜-քանի՜ սերունդների համար: Եվ ի՜նչ սաներ են մեծացրել, ինչ հույսեր ու երազանքներ կապել նրանց հետ: Նայում ես լուսանկարներին ու մանկության  վաղուց մոռացվա մշուշի  միջից հառնում են դեմքեր,  որ հիմա չկան, խորհուրդներ ,որոնք դեռ չեն կատարվել:

Եկե՛ք բացելու կողպված դռները և մաքրելու նախնյաց շիրմաքարերը :

Նյութի հեղ.՝ Թագուհի Մարգարյան